----তুমি ----

তোমাৰ দুচকুত এজাক

ধুমুহা নামিছিল
এখন নদীয়ে তাতে
বাট হেৰুৱাইছিল
উটি ভাহি হেৰাই গৈছিল
বাউল সময় ..

মোক নুসুধিবা ...
মইতো কোৱা নাছিলো
হৃদয়ৰ কথা শুনা,
প্রেমৰ এখন
নীলা আকাশ আঁকা,
বিচাৰি ফুৰা তাত এজাক
সুখৰ পখিলা ..

আৰে!!
হেৰুৱাবাই সকলো..
প্রেম মানেইটো
সৰ্ব্বস্রান্ত হোৱা
প্রেম মানেইটো
নিজক বিলাই দিয়া ..
প্রেম মানেইটো
আবেগৰ এখন
ভগা জপনা ...
ঢল নামে তাত..
বৈ থাকে বেদনাৰ
বাঢ়নি পানী ..

তথাপি প্রেমত
পৰা তুমি
তথাপি সাহসী তুমি
তথাপি লাগে তোমাক
মৰমৰ ৰঙেৰে ৰঙীন
বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যতৰ
এখন ধুনীয়া ছবি ..

এনেকৈয়ে থাকা তুমি..
তোমাৰ দুচকুত আজিও
একেই ধুমুহা..
ভালপোৱাৰ পোহৰে আৱৰা
এখন ৰঙা কলিজা ...

এনেকৈয়ে থাকা তুমি..

-----কংকাল---

ভালপোৱাৰ ভাস্কৰ্য নিশিকাবা 

আমি আঁউসীৰ আকাশৰ
অনামী কংকাল ..

ভোক জানো
ভাস্কৰ্য হ'ব পাৰে !
শুদা হাতত জানো
জোনাকে নাচে !
মানুহ জানো
প্রেমত পৰে
এলাগী আৱৰ্জনাৰ !!

তুমি ভৱাৰ দৰেই য'দি
সহজ হ'লহেতেন পথবোৰ
কল্পনাৰ দৰেই য'দি
মসৃন হ'লহেতেন জীৱন
ভোক য'দি হ'লহেতেন
অপ্রয়োজনীয় বিলাস ..
আকি ল'লোহেতেন
ৰঙৰ প্রলেপ
বিনা প্রতিবাদেৰে ..

কিন্তু ন'হল তেনেকুৱা ..
নুশুনো তোমাৰ কথা ..
আমি মাটিৰ মানুহ
আমাৰ ঘাম আৰু চকুলো
মাটিয়ে মাথো চিনি পাই ..
আমাৰ ৰাতিবোৰ
ৰাতিৰ দৰেই ক'লা
আৰু দিনবোৰ
ৰ'দৰ তাপত পোৰা ..
আমাৰ বাবে একেই ভোক
আৰু একেই ভালপোৱা..

ভালপোৱাৰ ভাস্কৰ্য নিশিকাবা
আমি আঁউসীৰ আকাশৰ
অনামী কংকাল ..

---এটা আশাৰ কবিতা---

বৰষুণজাক আহিব বুলি 

ৰৈ আছিলো সেমেকা
বতাহজাকৰ স'তে.. 
আপুনি আহিছিল..

আপোনাক এটা
আশাৰ কবিতা
উপহাৰ দিয়াৰ
কথা আছিল ..
কথা আছিল
এমোনা পোহৰেৰে
আপোনাৰ চৌপাশ
ওপচাই দিয়াৰ ..

মোক আচৰিত কৰি
আপুনি সুধিছিল
"তুমি দুঃখক
চিনি পোৱানে?
..আন্ধাৰক ? "..
নিস্তব্ধ জুপুৰীটোৰ বাহিৰত
তেতিয়া আন্ধাৰ..
মাথোন আন্ধাৰ ..
আৰু দুঃখ ?
দুঃখ যে মোৰ
অতীকে চিনাকী,
নিৰৱ সহচৰ ..
তাকে সাৱতি পাৰ কৰো
আন্ধাৰ ৰাতিবোৰ..
জোনাকে আমাক
জুমি নাচাই কেতিয়াওঁ !!

আপোনাক মিছাকৈয়ে কৈছিলো ..
আন্ধাৰক চিনি
নাপাওঁ মই..
আৰু দুঃখ ..
তাক খেদি পঠিওৱা
আজি বহুত বছৰেই হ'ল ..
এতিয়া মই মাত্র পোহৰৰ
বেপাৰ কৰো ..
মই যে আজিকালি
পোহৰৰ সদাগৰ..

আচৰিত হৈছিল আপুনি..
মোৰ দুচকুত আপুনি
বিচাৰি ফুৰিছিল
আন্ধাৰে আৱৰা এখন
ক'লা আকাশ ,
দুঃখে দি যোৱা
অজুত মৰমৰ ঘা ...

কি কৰিব কওঁক..
আপোনাকতো ক'ব নোৱাৰো
আপুনি ওলাই গ'লেই
সিহঁত আহিব..
সিহঁত আহিব
এজাক সেমেকা
বতাহ হৈ ..
আবেগৰ এজাক
জীয়া বৰষুণ লৈ ..

আপোনাক এটা
আশাৰ কবিতা
উপহাৰ দিয়াৰ
কথা আছিল ..
কথা আছিল
এমোনা পোহৰেৰে
আপোনাৰ চৌপাশ
ওপচাই দিয়াৰ ..

----দৌৰ ----

এই আকাশ তোমাৰ 

এই সুৰুয তোমাৰ
তোমাৰ বাবেই বাট চাই
জিলমিল এজাক তৰাই ..

হেৰুওৱাৰ আশংকাত তুমি
উশাহ নোলোৱা ,
নোপোৱাৰ ভয়ত তুমি
বিচাৰি নুফুৰা
তোমাৰ বাবেই সজোৱা
জীৱন নামৰ সেই
ৰঙীন টোপোলা ..

কিহৰ চিন্তা
কিহৰ বান্ধোন ..
কিহৰ তাড়নাত আজি
ইমান কান্দোন ..
হাবিয়াসৰ ঘোৰাত উঠি
তুমি দৌৰিছা
মাথো দৌৰিছা ..
কিয় ইমান ভিৰ,
কিহৰ ইমান হতাশা!
মাথো উশাহৰ খেলা
এফালে জীৱন
আনফালে হুমুনিয়াহ ..

অকণমান ৰৈ
চোৱা আজি..
কাণপাতি শুনি
চোৱা আজি ..
এজাক চেঁচা বতাহ,
এখন নিয়ৰৰ আঁচল ..
শৰৎ আহিছে জানা ..
শেৱালী ফুলিছে চোৱা ..
আকাশত ওলমিছে
শুকুলা ডাৱৰ ...

কিয় ইমান ভিৰ,
কিহৰ ইমান হতাশা!
মাথো উশাহৰ খেলা
এফালে জীৱন
আনফালে হুমুনিয়াহ ..

তুমি ...

তোমাক দেখাৰ দিনাই 

ভাঙি পেলালো আইনাখন
তোমাৰ দুচকুত মাথোন 
বিচাৰি ফুৰিছো নিজক
তেতিয়াৰে পৰা ..

তুমি হয়তো নাজানা
তেতিয়াৰ পৰাই
কঢ়িয়াই ফুৰো
অঘৰী চৰাইৰ দৰে
কিছুমান আবেগৰ টুকুৰা..
যিবোৰে আমনি কৰে
যিবোৰ ভগাই লও
নিতাল ৰাতিবোৰৰ স'তে ..
যিবোৰে তুলি আনে মোক
নিৰাশাৰ অটল
গহ্বৰৰ পৰা
হেৰাই নোযোৱাকৈ....

তুমি নুবুজিবা ..
তোমাকতো কোৱাই
ন'হল তেতিয়া ..
কোৱাই ন'হল
কেনেকৈ পোহৰ হয় সকলো
তুমি অহাৰ পৰত ..
কোৱাই ন'হল
তোমাৰ দুচকুত উমলি
আকাশখন নীলা
হৈছিল কেনেকৈ..

আচলতে আমেজ
আছে সকলোতে ..
কেতিয়াবা হেৰুৱাইও
চাবা এনেকৈ ..
অকল পোৱাতেইতো
নাথাকে পূর্ণতা..
লাভৰ হিচাপ কৰা
আমিতো বনিক
নহয় কেতিয়াও !!

তুমি ...
তোমাক দেখাৰ দিনাই
ভাঙি পেলালো আইনাখন
এতিয়া দুভৰিত
তাৰেই টুকুৰা ...

----মোক নজগাবা ---

এই শূণ্যতাৰ সিপাৰে 

এজাক জোনাকে
কথা পাতে ...
জোনটোৱে মনে মনে
কাণ পাতি শুনে
দূৰণিত এজাক তৰাই
মিছিকিয়াই হাঁহে..

দুৱৰিডৰাৰ টোপনি
ভাগিল হঠাৎ ..
নিয়ৰৰ আমনিত
সেমেকিলে দুহাত ..
পদূলিৰ শেৱালীজোপাই
ওমলালে সিহঁতক
তলসৰা শেৱালীৰ
জুনুকা পিন্ধাই ..

নিৰৱতাৰ ওৰণি টানি
নিশাটো মনে মনে
বহি থাকিল ..
এজাক কোমল বতাহে
কৈ থৈ গ'ল
ইমান পোহৰ ,
ইমান শান্তি যে
সুলভ নহয় !!

মোক নজগাবা ..
এই শূণ্যতাৰ সিপাৰে
এজাক জোনাকে
কথা পাতে ...
ভৱাতকৈও আকাশখন
আপোন হৈ পৰে ..
টোপনি যাম মই..

মোক নজগাবা ..

~~~~অভাৱ আছে বাবেই~~~~~

অভাৱ আছে বাবেই 

সুখত থাকো আমি..
সপোন আছে বাবেই 
বিচাৰি ফুৰো
য'তে ত'তে
আশাৰ কণিকা ..

অভাৱ আছে বাবেই
দুঃখৰ বৰষুণজাকত প্রায়েই
জুৰুলি জুপুৰি হওঁ ..
নোপোৱাৰ ভিৰত
হৃদয়ৰ টুকুৰা বিচাৰি
চলাথ কৰো
গোটেই চহৰ ..
সুখত হাঁহো
আৰু দুঃখতও ..
ভালপাওঁ জীৱনক
আমনি লগাকৈ !!
অভাৱ আছে বাবেই...
ৰৈ থাকো অকলে
পোহৰ হোৱালৈ..

কাৰোবাক ভাত লাগে
কাৰোবাক মৰম ..
কাৰোবাক ৰ'দ লাগে
কাৰোবাক বতাহ..
অভাৱ আছে বাবেই
ভগৱান জীয়াই আছে ..
অভাৱ আছে বাবেই
আন্ধাৰ নিশাও জ্বলে
আশাৰ শলিতা ..
অভাৱ আছে বাবেই
ভাল পাই জোনটোৱে
উদাস ধৰাক ...
অভাৱ আছে বাবেই
সাৰে আছে এতিয়াও
এজাক তৰা ..

অভাৱ আছে বাবেই
আগবাঢ়ো আমি
অভাৱ আছে বাবেই
সুখত থাকো আমি..
অভাৱ আছে বাবেই
বিচাৰি ফুৰো
য'তে ত'তে
আশাৰ কণিকা ..